Aloha!
Vorige zaterdag was het eindelijk zover. De voorbije maanden was alles in functie van DE grote wedstrijd van het seizoen: het wereldkampioenschap Ironman op het eiland Hawaii. Om een beetje op temperatuur te komen en het twaalf uur tijdverschil te verwerken reisde ik samen met mijn vriendin en ouders acht dagen voor de wedstrijd af naar Kona. Na 30 uur reizen kwamen we op 3 oktober veilig toe. Toen we het vliegtuig uitstapten overviel ons meteen de voorspelde hitte.
De eerste week verliep alles vrij vlot. Samen met teammakkers Marc Vannassche, Frederik Van Lierde, Pj Penne en Thomas Christeans werden de laatste trainingen afgewerkt en de sfeer in de ploeg zat super goed! Wat een circus, op 6 oktober vond de vlaggenparade plaats waar de deelnemende landen werden voorgesteld en daarna begon de spanning meer en meer te stijgen. De dag voor de race stond nog een korte zwem- en fietstraining op het programma en zette ik alles klaar in de wisselzone.
Op 10 oktober was het dan eindelijk zover. Om 4 uur 's ochtends verorberde ik de nodige koolhydraten om dan rond 5 uur af te zakken richting de gekende Kailua Pier. Om 6u55 weerklonk het enorme kanonschot en vertrok ik samen met 2360 andere atleten op een zwemtocht van 3,9 km in de Stille Oceaan. Zoals altijd was het opnieuw een enorm gevecht. De eerste kilometer was het soms echt knokken om boven te blijven. Maar daarna was de groep al wat uiteengerukt en was het wat rustiger zwemmen. Wel leuk om in een wedstrijd tussen felgekleurde tropische visjes te zwemmen. Dolfijnen heb ik de dag zelf niet gezien maar voor de race heb ik drie keer met dolfijnen gezwommen, echt zalig!
Na 3,9 km zwemmen kroop ik net voor teamgenoten Thomas en Pj uit het water. Eens op de fiets reden we vrij snel alledrie samen en had ik meteen een goed gevoel. Het was de eerste kilometers wel echt vlammen in helaas grote pelotons. Na 20 km fietsen had ik het natuurlijk aan mijn rekker... Bij het inhalen van een grote bende bleef ik veel te lang hangen naast een aantal andere atleten met als gevolg dat ik een kaart kreeg! Gevolg: 5 min straftijd. De kaart was uiteraard terecht en na 90 km fietsen mocht ik samen met een 30-tal andere atleten het straftentje in. Ik heb er me nooit echt druk in gemaakt maar 5 min wachten duurt enorm lang :-).
Eens de tent verlaten, passeerde ik onmiddellijk de special needs waar mijn persoonlijk zakje eten en drinken aangegeven zou worden. Toen mijn nummer afgeroepen werd, kwam echter geen zakje tevoorschijn. Wellicht hadden de vrijwilligers te lang op me moeten wachten, vanwege mijn straftijd, met als gevolg dat ik zelf mijn zakje mocht helpen zoeken. Alweer een 3-tal minuten verloren. Na een spannende zoektocht had ik eindelijk mijn zakje, dat ergens aan de kant was gesmeten, teruggevonden.
Ondertussen waren Pj en Thomas al 8 minuten gaan vliegen. Nog 90 km fietsen te gaan en ik vloog er meteen stevig in, misschien zelfs iets te stevig. De laatste 30 km kwam een wind opsteken en wat voor één... Het bolde echt voor geen meter meer. Na 180km fietsen kwam ik toch wel redelijk moe aan in de tweede wisselzone.
Na een vlotte wissel begon ik moeizaam te lopen. De zon brandde enorm en het was echt overleven van aid station naar aid station. Elke bevoorrading dronk ik heeeeel veel water en goot ik alles over mijn hoofd wat verkoeling gaf en ja spijtig genoeg ook 2 frisse cola's ;-). Na 8 km begon ik eindelijk terug wat te lopen in plaats van strompelen maar op km 16 was mijn thermostaat opnieuw wat oververhit en daalde het tempo. Elke keer ik koel water over me heen goot voelde ik dat ik weer nieuwe energie kreeg maar dat koele water werd helaas steeds heel snel warm. Na 42 km afzien kwam ik eindelijk aan de finish. Ik had er deze keer 10u03 over gedaan, helaas een veel mindere tijd dan ik vooraf had gehoopt maar in die enorme hitte was ik al blij dat ik de wedstrijd had overleefd. Dit leverde me de 331e plaats op van de 2360 deelnemers (44e in agegroup).
Ik mag bij deze terugblikken op een geslaagd seizoen en wil nogmaals volgende mensen enorm bedanken. Mijn vriendin Elke voor de steun! Zij is heel erg begaan met triatlon en steunt me op alle vlakken. Mijn ouders en vrienden voor het betere supporterwerk, echt de max. Niet te vergeten mijn trainer en zwemcoach Chris Cornu en Lieselotte de Smet voor de progressie die ik dit jaar opnieuw kon maken. De school waar ik lesgeef, zij waren zo flexibel om me hier te laten starten. Ook niet te vergeten alle mensen die me steunden door wijn te kopen. En last but not least mijn team "Leie triatlon team" zij geven me niet enkel financiële steun maar geven me ook enorme vriendschap en ondersteuning op alle mogelijke vlakken echt enorm dikke merci! Mahalo, om het op zijn Hawaiaans te zeggen!
Artikel nieuwsblad: http://www.nieuwsblad.be/cnt/dmf20151007_01908036
Artikels Laatste Nieuws: klik hier
Uitslag: http://www.ironman.com/triathlon/events/americas/ironman/world-championship/results.aspx#axzz3ouCslq3z
