Morgen is het D-day. Het lijkt een dag zoals elke andere, om 6 uur uit de veren. “Na het ontbijt leek het wel een beetje ‘sterren-dag’. Ik fietste van ons huisje in een buitenwijk van Kona samen met ploegmaat Niels (Van den Broele) naar Energy Lab en kwam er Daniella Ryf tegen, de ongenaakbare Zwitserse die de laatste vier edities won bij de dames. Na de middag ging ik nog even zwemmen en toen kwam ik Lionel Sanders tegen, een Canadese wereldtopper.”
Tussendoor is het: rusten, rusten, rusten. Sowieso is het (zie eerder blogbericht) donker rond 18 uur.
Op het menu aan het eind van de dag: spaghetti bolognaise zonder vlees. Nou ja, ‘eind van de dag’: “Ik ga om 20 uur slapen want morgen moet ik om 4 uur uit bed. Het gedoe voor de start is altijd hectisch, de zenuwen staan dan bij iedereen strak gespannen.
Da’s normaal natuurlijk. Je neemt dus maar beter voldoende tijd om zonder zorgen over je materiaal aan de start te komen. Eens het kanonschot heeft weerklonken is het in één langgerekte ruk naar de finish en hopen dat er onderweg niets fout loopt. Ik start met een gerust gemoed: ik heb er alles aan gedaan om super-fit te zijn. We zullen zien wat dat geeft.”
